10 vragen aan…. Roel Weijer, werkzaam bij ProPark

1. Kun je jezelf even voorstellen?
   Ik ben Roel Weijer, projectcoördinator bij ProPark, gespecialiseerd in bewegingssensoren. Ik ben gepromoveerd aan de VU Amsterdam, waar ik ook bewegingssensoren gebruikte om valpartijen bij ouderen te voorspellen.
   
2. Hoe voel je je vandaag?
   Goed, want alle kinderen hebben vannacht doorgeslapen, dus dat is heel fijn!
   
3. Wat is je grootste passie?
   Oh, dat is een lastige vraag! Maar als ik echt enthousiast word, heeft dat meestal te maken met toneel, zang, en musical-achtige activiteiten. Ik vind het leuk om dit in een groep te oefenen. Op professioneel vlak haal ik energie uit het begeleiden van andere mensen in hun ontwikkeling.
   
4. Wat zou je nog altijd eens willen doen?
   Die vraag heb ik vaker gehad, en eigenlijk denk ik er zelden over na. Ik ben meer iemand die dingen doet die op mijn pad komen en nieuwe ervaringen niet uit de weg gaat. Ik heb geen vaste langetermijnplanning, maar als ik iets moet noemen, zou ik graag weer in een band willen zingen, bij voorkeur in het rockgenre.
   
5. Dan is de volgende vraag ook misschien moeilijk te beantwoorden, want waar kan ik je ’s nachts voor wakker maken?
   Oh, die is veel gemakkelijker! Zeker voor een lekkere pizza, maar ook om met goede vrienden leuke dingen te doen, zoals bijvoorbeeld een bordspel. In het eerste half uur ben ik misschien nog een beetje chagrijnig, maar daarna: heerlijk!
   
6. Hoe ben je bij ProPark terecht gekomen?
   Bob van Hilten, hoofdonderzoeker Kliniek en neuroloog, had contact met de professor waarmee ik eerder samenwerkte over het gebruik van bewegingssensoren in zijn studie. Ze toonde veel interesse en heeft uiteindelijk mij getipt bij Dr. Van Hilten, omdat ik al veel ervaring had met het gebruik van bewegingssensoren.
   
7. Wat verwachtte je van het onderzoek?
   Het onderzoek is van enorm belang. Het vormt een van de grootste cohorten binnen Nederland. Bovendien zijn er plannen om samen te werken met onderzoekers van Radboud en Groningen om alle data te combineren. De verzamelde gegevens zijn bijzonder interessant omdat we in verschillende gebieden gedetailleerd kunnen kijken naar de symptomen van de ziekte van Parkinson en de kenmerken van de mensen die aan deze ziekte lijden. De oefeningen die mensen thuis doen met de sensoren zijn een goed voorbeeld, vooral omdat ze regelmatig herhaald worden. Dit onderzoek is echt uniek en kan zeker bijdragen aan onze kennis over het verloop en de oorsprong van de ziekte, evenals de huidige behandelingen. We zijn nu begonnen met verschillende projecten met de gegevens van de bewegingssensoren. We zien dat de sensoren heel goed het effect van medicatie kunnen meten op de oefeningen die mensen thuis doen. Met de sensoren kunnen we deelnemers gedurende meerdere momenten volgen, wat anders is dan wanneer patiënten in de spreekkamer worden gezien en het effect van de medicatie niet direct zichtbaar is. De sensoren kunnen daarom een waardevolle aanvulling zijn om de beslissingen van neurologen te ondersteunen en de effecten van nieuwe medicatie in onderzoeken te testen. Daarnaast is er veel onderzoek gaande naar moleculaire processen en genetica bij de ziekte van Parkinson. Deze onderzoeken profiteren sterk van betrouwbare klinische uitkomstmaten, zoals bewegingspatronen die we kunnen afleiden uit de bewegingssensoren. Met sensoren kunnen we gedurende langere perioden en objectief naar de patiënt kijken, wat zeer waarschijnlijk leidt tot betrouwbaardere uitkomstmaten dan tot nu toe binnen onderzoek worden gebruikt. Hoe betrouwbaarder de uitkomstmaten, hoe gemakkelijker het wordt om de onderliggende biologische processen te vinden die verantwoordelijk zijn voor de ziekte.
   
8. Wat is je drijfveer om mee te doen met het onderzoek?
   Ik vind het oprecht leuk om onderzoek te doen, mensen te begeleiden en in een team samen te werken. Mijn grootouders hebben Parkinson, en het geeft me voldoening dat ik op deze manier een bijdrage kan leveren. Op onderzoeksgebied valt er nog veel te ontdekken; er zijn nog veel aspecten van deze ziekte die we moeten begrijpen. Ik zie talloze mogelijkheden voor onderzoek om meer inzicht te krijgen in de ziekte van Parkinson. Dát geeft mij echt motivatie.
   
9. Wat is voor jou een interessant item in het onderzoek?
   Dat is niet zo moeilijk, denk ik. Ik ben vooral geïnteresseerd in de bewegingssensoren. Niet alleen de technologie ervan, maar ook hoe het dagelijks leven van mensen wordt beïnvloed door bijvoorbeeld tremoren of stijfheid. Als je bijvoorbeeld valangst hebt, ga je je anders gedragen en vertoon je andere bewegingspatronen.
   
10. Wie is de volgende medewerker die we gaan zien?
    Ik geef graag het stokje door aan Dr. Bob van Hilten, neuroloog.

Geïnterviewd door Sandra Wingender, onderzoeksmedewerker van ProPark in het AMC.